روشا نوری از بهشت

تمرین این روزهای آخر سالی عدم وابستگی همراه با عشق فراوان هست. یعنی به عزیزترین موجود زندگی که بچه هست وابسته نباشم اما بی نهایت عشق بهش بدم. ابتدای امر کار سختی نیست، اما واقعا با هم تداخل دارن و اکثرا وابستگی زیاد، عشق معنی پیدا می کنه. تمرین سکوت، پذیرش، صبر و همه چیزهایی که یه عمر می دونستم خوبه اما حالا با تمام وجود بهش رسیدم و سعی می کنم عملگرا باشم. من امروز خیلی با کسی که سال ها قبل می نوشت فرق داره و این فرق تمام گذشته رو پاک کرده... خدایم دیگر در همین نزدیکی نیست، درست سر جایش نشسته بین وجود و قلب.... و من وضو با تپش پنجره ها می گیرم. چنتا عکس تازه از تنور درومده ببینیم. ...

اینقدر شبکه های مجازی زیاد شدن و دسترسی بهشون از وبلاگ راحت تره که هم وقت نکردم اینجا بنویسم و هم تنبلی!! اما امشب 17 اسفند 99 که داشتم برای ژورنال کلاب دانشکده دین و سلامت قم دنبال اسلایدهای مقاله ام می گشتم، بعد مدتها وبلاگ روشا رو دیدم و الان حدود دو ساعتی هست دارم می خونمش و کلی ذوق کردم.  واقعا از نی نی بلاگ ممنونم برای نگهداری این دفتر خاطرات قشنگ و تصمیم گرفتم دیگه گاهگداری خاطراتم رو اینجا هم بنویسم تا برای بچه ها بمونه ان شاالله. خانواده ما 5 نفری شد. آقا رایین نیمه خرداد 99 به ما پیوست و من با سه تا وروجک تو خونه هستم. با روشای 10 ساله و روهان 4 ساله و رایین 9 ماهه. هم خیلی سخته و هم بی نهایت شیرین و این نوش و نیش ر...